Dit is niet de langste, maar wel één van de zwaarste wandelingen van Nederland. Het is een wandeltocht van 101 km in lengte met ongeveer 1700 hoogtemeters. Onderweg heeft men 7 bergtoppen aangemerkt als de Seven Summits, geïnspireerd op de benaming van de hoogste bergtoppen ter wereld in elk continent.
De start van de DMT is naast het treinstation van Eygelshoven en eindigt bij het station van Maastricht. De route is soms bewegwijzerd met wit blauwe markeringen. Dit is echter niet consequent gedaan dus is het aangeraden om ook navigatie te gebruiken. Er is een boekje met alle info beschikbaar en verkrijgbaar bij Visit Zuid-Limburg hier heb ik echter geen gebruik van gemaakt.
In het laatste traject dient de Maas bij Eijsden over gestoken te worden met behulp van een pontje. Als je deze tocht wilt lopen is het zaak om te checken of het pontje in de vaart is. Tijdens de wintermaanden en bij bepaalde weersomstandigheden is dit niet het geval. Het is echter mogelijk om met een flinke omweg toch aan de overkant te geraken.
Wilde deze tocht aansluitend lopen, dus niet in delen in verschillende perioden van het jaar. Er zijn ook mensen die slechts delen lopen en/of stukken afkorten in de route.
Overnachtingen waren telkens op een camping in de buurt van de route. Sommige campings liggen kort aan de route en sommige wat verder weg waardoor het totaal aantal kilometers behoorlijk kan oplopen. Uiteindelijk ben ik uitgekomen op een totaal van 119 km.
Andere strategie
In totaal 3 pogingen gedaan om deze trail te lopen. Soms gaan dingen anders dan gepland door omstandigheden.
De vorige pogingen waren gepland om de gehele route te voltooien in 4 etappes. Door weersomstandigheden en ziekte mislukten deze pogingen echter.
Om kans op succes te vergroten moest ik wat anders bedenken, tijd voor een nieuwe strategie dus. De route nu opgedeeld in 5 etappes. De gedachte hierachter is om de zwaardere stukken te verdelen over 2 dagen.
Achteraf bezien had het ook in 4 etappes gekund , maar ja achteraf is alles makkelijk.
07-08-2024 Eygelshoven-Vijlen (26.7 km)
Zoals reeds vermeld start de route naast het treinstation van Eygelshoven.
Via het Strijthagerbeekdal door bossen begint het al licht bergop te gaan en even later de eerste serieuze beklimming van de dag op de flanken van de Wilhelminaberg welke uiteindelijk naar de top leidt. De Wilhelminaberg (1) is een kunstmatig aangelegde berg die ontstaan is door restgesteente van Staatsmijn Wilhelmina. De top van deze heuvel is 225m boven NAP en komt uit bij Snowworld Landgraaf. Er zitten steile stukken in die bij nat weer glibberig zijn. Het gebruik van trekking poles is zeker geen overbodige luxe. De afdaling aan de andere kant is soms een uitdaging vanwege boswerkzaamheden en omgevallen bomen die het pad versperren. Eenmaal beneden aangekomen is de rest van de route niet echt lastig meer en voert via Kerkrade langs Gaia Zoo, kasteel Erenstein naar Duitsland. Hier zitten lange rechte stukken in de route, niet echt mijn ding maar moet het ermee doen. Na onderdoorgang van de autoweg richting Aken gaat het verder via een brug over het miljoenenlijntje langs restanten van de Siegfriedlinie door het veld met mooie vergezichten. Aangekomen in Orsbach ben ik in deze versie doorgelopen naar boerderijcamping Schrouff in Harles bij Vijlen. In de voorgaande versie doorgelopen via de Schneeberg naar Vaals (camping Gastmolen).
08-08-2024 Vijlen-Mechelen (22,9 km)
Vanaf de boerderijcamping Schrouff eerst terug naar de route, we gaan verder door bij Orsbach de aanloop naar de Schneeberg te nemen. Dit panorama pad is niet lastig en biedt een mooi uitzicht op Vaals en omgeving met in de verte het 3-landen punt waar we naartoe gaan. Voorlopig gaat het pad licht omhoog tot in het bos en even later gaat het steil omhoog naar de top van de Schneeberg (2).
Verder door het Vaalser Quartier in aanloop naar het 3-landenpunt gelegen op de top van de Vaalserberg. Merkwaardig genoeg wordt deze niet aangemerkt als een van de Seven Summits omdat deze niet het echte berg gevoel zou oproepen.. De klim is ondanks zijn hoogte niet heel lastig en is eigenlijk een loper d.w.z. hij is nergens te steil zodat het veel moeite kost om boven te komen. De afdaling aan de andere zijde eindigt vlak voor de Belgische grens en gaat verder door weiland op weg naar het uitgestrekte Vijlenerbos. Ook hier het nodige klimwerk maar prachtig stuk natuur. Na een lange afdaling door Elzetterbosch is het tijd om afscheid te nemen van de trail en koers te zetten naar de camping Geulhof in Mechelen.
09-08-2024 Mechelen-Mechelen (19 km)
Derde dag vandaag, dit wordt een ronde in het parcours. Zelfde ritueel als alle andere dagen, eerst terug naar waar ik gisteren de trail heb verlaten en van daaruit verder de route vervolgen. Vandaag staan het Eyserbos (3) welke bovenop de Eyserberg ligt en Gulperberg (4) als summits op het programma.
We pikken in op het parcours bij Rott en gaan richting Wahlwiller met mooie vergezichten. Na de passage door Wahlwiller gaat het deels langs de route du Vin omhoog. Verderop wederom langs het miljoenen lijntje maar nu de andere kant op t.o.v. de eerste etappe. De eerste serieuze klim van deze dag is dan niet ver meer. De Eyserberg dient zich aan, het eerste stuk is niet te steil maar wel lang, het echte klimwerk ligt verscholen in het bos. Dit gaat door tot aan de Eyserbosweg bekend van de Amstel Gold race. Parallel aan deze weg gaan we door het bos waarna we verder doorgaan tot aan een weg die in dalende lijn naar Gulpen loopt. Nog éénmaal over de brug van alweer het miljoenenlijntje linksaf. Vervolgens soms baggeren door de modder langs de Eyserbeek, Gulpen komt in zicht. De klim naar de top van de Gulperberg is intensief maar eenmaal boven bij het Mariabeeld levert dit een voldaan gevoel op. Mijn route voert nu terug naar de camping in Mechelen wat niet betekent dat de klimpartij gedaan is want verderop komt het Gerarduspad er nog aan. Maar ook dit obstakel is te overwinnen en de rest gaat door een wei met koeien naar beneden richting Geulhof (camping). Weer een dag overleefd en dichter bij het einddoel gekomen.
10-08-2024 Mechelen-Noorbeek (24,2 km)
De koninginnenetappe vandaag, twee van de Seven Summits maar niet de minste namelijk de Hakkenberg (5) en Kattenroth (6). Verder veel soms kortere soms langere klimmetjes (waarvan sommige loeisteil) over smalle paden.
Vertrek vanuit Mechelen gaat vrijwel meteen stevig bergop tot aan waar de trail weer begint in het Schweibergerbos. Prachtig bos in een mooie omgeving. De route gaat over veel modderige paden met mooie vergezichten als ik het bos uit kom en begeeft zich nu in de grensomgeving met België. De Hakkenberg is een mooie gelijkmatige klim door het bos (alweer). De afdaling is een ander paar mouwen en redelijk steil in het begin. Goed dat het droog is anders is het hier oppassen geblazen. Na enkele malen de Nederlandse en Belgische grens gepasseerd hebbende kom ik in voor mij bekend terrein en passeer grensovergang ‘De Plank’. Tijd voor een korte pauze bij “’t Boerenhof”.
Na een broodje gezond? gaan we verder. Steile klimmetjes over smalle paden volgen elkaar in rap tempo op. Slopend en een voorbode voor de klim naar de Kattenroth vanuit Sint-Martens Voeren. Deze klim is lang en steil en komt uit op de Schoppemerheide een prachtig stuk bos. Na een afdaling door diverse weilanden is het tijd voor de laatste klim van deze dag naar de Snauwenberg. Een laatste pittige klim en bovenop gaat het simpel rechtdoor naar camping de Grensheuvel bij Noorbeek. Dit was een vermoeiende tocht met veel hoogtemeters maar wel een fantastisch stuk om te lopen.
11-08-2024 Noorbeek-Maastricht (26,1 km)
Zoals inmiddels gebruikelijk de dag beginnen met ontbijten, tent afbreken en alles inpakken in het backpack. Vervolgens op weg voor de laatste etappe van de Dutch Mountain Trail.
Het eerste deel van deze laatste etappe is relatief eenvoudig zodat ik soms geneigd ben om rechtdoor te lopen waar dat niet de bedoeling is. De weg slingert zich richting Eijsden en gaat afwisselend door bos, weiden, paden met mooie vergezichten op het einddoel. Bij Eijsden dient de Maas over gestoken te worden met het pontje dat in deze periode in de vaart is. We zijn weer in België en gaan een stuk langs de Maasoever tot aan de sluis van Ternaaien (Lanaye). In de verte is d’n Observant (7), de laatste van de Seven Summits, al zichtbaar. Deze word in enkele beschrijvingen gekwalificeerd als lastig te beklimmen met steile afgronden langs de paden dus dat belooft wat. Uiteindelijk valt dit alles wel mee, wel heeft men de steilste paadjes op deze berg uitgekozen om te beklimmen. Op de top uitzicht op de voormalige ENCI-groeve, het volgende doel om te bereiken. Eerst terug naar het startpunt naar de top en van hieruit de weg vervolgen naar de voormalige ENCI-groeve. Hier is het laatste obstakel in de vorm van een 40 m. hoge stalen trap naar de top van de Sint-Pietersberg. Deze klim was behoorlijk zwaar met een backpack op een warme mooie zomerdag.
“Wir haben es geschaft” want de rest naar Maastricht is in dalende lijn eerst door het Slavantebos om uit te komen langs de boorden van de Maas. Nog eenmaal de genoemde rivier oversteken en de rest door de stad naar het eindstation meer bepaald het treinstation.
Het einde van een mooie tocht die ik iedereen die er zin in heeft aan kan raden.
De Seven Summits
- Wilheminaberg
- Schneeberg
- Eyserbos
- Gulperberg
- Hakkenberg
- Kattenroth
- d’n Observant
