Het was in 1e instantie 2e keus. De eerste reis naar Griekenland was een last minute omdat de weersvoorspellingen in het beoogde vakantieland Oostenrijk dat jaar (2010) niet veel goeds beloofden.
Uiteraard begon die eerste vakantie in het normaal zo zonnige Kreta ook met regen. Na de landing op Heraklion was het nog  droog maar op weg naar Matala gingen de hemelsluizen een beetje open en de regen bleef gestaag vallen tijdens de rit. Dat begint al goed was mijn eerste gedachte. Na aankomst, ver na middernacht viel de gastvrijheid van de bevolking al meteen op. Hartelijk verwelkomd door de eigenaresse van het hotel die extra was moeten opstaan om die toeristen uit Nederland naar hun slaapplaats te begeleiden midden in de nacht. De volgende dag schitterend weer en de resterende dagen evenzo. Een slecht begin hoeft altijd slecht af te lopen.
Niet elk jaar naar Kreta maar wel vaak, de Peloponnesos zijn tenslotte ook de moeite waard om te bezoeken evenals Chaldidiki!
Kreta is speciaal voor ons omdat het veel te bieden heeft, het noorden is voor de jongelui en de resort toeristen. Niks mis mee maar niet ons ding. Het eiland is groot genoeg om nog andere dingen te bieden. Het mooiste blijft toch de gastvrijheid van de bevolking, het zijn niet de rijkste mensen op aarde maar het beetje dat ze hebben wordt vaak gedeeld met je ook al kom je uit een ander ver land. De eerste onvriendelijke Kretenzer of Griek moet ik nog tegenkomen (ze zullen wel bestaan maar nog niet gezien). 
Kreta is belangrijk voor Griekenland met name vanwege de landbouw. Er worden veel olijven, druiven en sinaasappelen verbouwd. In het zuiden zijn grote gebieden met een enorm oppervlak aan landbouwkassen, niet mooi voor het oog maar wel voedzaam. Veeteelt bestaat voornamelijk uit geiten die overal wel ergens rondlopen . Zij leveren exportproducten op, zoals geitenmelk en fetakaas. Landbouwproducten zijn dus belangrijke exportproducten van het eiland.
Het zuiden blijft favoriet met name het gebied rondom Selakano Forest, vanwege de ruige natuur, de vele dirtroads, spookdorpen maar ook de zon en de zee.
Tijdens de boarding voor de terugvlucht iemand van het grondpersoneel toegeroepen “See you next year” ! Die belofte toch maar in stand houden lijkt me.