Kamares Cave

Kamares is een klein dorpje gelegen op de zuidelijke flank van de Psiloritis en is het startpunt van de tocht naar de Kamares Cave. De route kan ook het startpunt zijn voor een tocht naar de Psiloritis, de hoogste berg op Kreta. Ga vandaag echter niet zo ver, dus op naar de Kamares Cave.
De grot ligt op 1700m hoogte en bevatte een zeer aparte vorm van aardewerk, daterend uit 2000 voor Christus dit werd ontdekt tijdens een archeologische opgraving. Dit type aardewerk is dun en delicaat (“eierschaal”).
Het begin van de wandeling is niet te missen want in het dorp wordt de richting aangegeven door een muurschildering met de tekst Nur zu Fuss.
In diverse beschrijvingen staat dat de route goed gemarkeerd is, echter zonder navigatie zou ik hier niet aan beginnen. Er staan E4 bordjes welke in slechte staat verkeren en niet worden onderhouden. Sommige zijn verwijderd, waarschijnlijk hangen ze ergens als souvenir aan een muur? Sommige stenen zijn rood gemarkeerd en verderop in een bos richtingsbordjes met de tekst “Hohle”. De steenmannetjes die door wandelaars worden neergezet bieden nog het meeste houvast. Het pad zigzagt omhoog, een goed markeringspunt is het stenen aquaduct welke goed te volgen is langs de weg omhoog tot zo’n 1200 m. hoogte. Na 3 kilometer splitst het pad, links leidt naar de route van de Psiloritis het andere deel gaat verder naar de Kamares Cave. De gehele route is steil met uitzondering van dit deel door het bos. Diverse punten met drinkwater zijn hier te vinden. Na passage van het bos dient er weer geklommen te worden, het te volgen pad wordt lastiger uit te maken.
De laatste kilometer is erg steil en er komt enig klimwerk met handen en voeten aan te pas.
Bij de start was het mooi zonnig weer met prachtig uitzicht op Kamares en verderop de zee. Echter op een hoogte van zo’n 1100 meter werd het mistig en dat neemt alleen maar toe. Moeilijk terrein en mist is geen goede combinatie, dus nog een reden om nooit zonder degelijke navigatie op pad te gaan. Na het bereiken van waar ik dacht dat het het eindpunt was een grote teleurstelling. Er was weliswaar een grot maar die was zo klein dat ik dacht “ben ik nou dat hele stuk hier naar toe gegaan voor deze grot”. Gelukkig was dit niet de juiste grot die ligt iets verder weg en is enorm groot, helaas door de mist niet goed te zien maar desalniettemin toch indrukwekkend. De rust daarboven was wellicht nog indrukwekkender, wat een fantastische plek om te zijn.
Eerst eten en dan dezelfde weg terug. Een afdaling gaat niet altijd sneller, dat is hier ook het geval. Met die steile stukken is het goed uitkijken om heelhuids beneden te geraken.
Geweldig mooie tocht ondanks de mist.