Uitgestrekte verlatenheid dat is wat het Manikas plateau is. Het blijft mijn favoriete plek op Kreta. Hier heb ik ook mijn tot nu toe meest uitputtende hike ooit gedaan in 2022 tijdens de Cretan Way, dat was er een om niet gauw te vergeten.
Dit plateau heb ik min of meer bij toeval ontdekt, het is niet heel bekend, maar blijft me fascineren. De absolute rust en fantastische uitzichten op de vlakte en het omringende gebergte geeft me een gevoel van een compleet andere wereld. Blijf er telkens naar terugkeren ook dit jaar weer.
De start is vandaag in Kallikratis, en het gaat vrijwel meteen omhoog de Manikas kloof in. Aangezien alle begin moeilijk is, heb deze kloof slecht eenmaal eerder gedaan van de andere kant, gaat het al vrij vroeg mis. Er zijn markeringen aangebracht maar die komen niet overeen met de route die ik in gedachten heb. Coros begint te protesteren en maakt duidelijk dat dit niet het gewenste pad en richting is. Dus is het zaak om wel het juiste pad te vinden. Gelukkig is dit niet al te moeilijk en wijst het horloge de juiste weg. De route is vervolgens redelijk duidelijk gemarkeerd met steen mannetjes en niet al te lastig. De kloof komt uit op de onverharde weg welke zich door dit majestueuze landschap slingert.
Daar ik in 2022 zeker wist dat ik een kerkje was gepasseerd langs deze weg verderop (toen in het donker) wilde ik dit terug vinden. Overdag lijken dingen anders dan wanneer het donker is. De uitdrukking een verschil van dag en nacht is hier zeker van toepassing. Het kerkje ligt op een kleine 400 meter afstand van de uitgang van de Skaloti kloof aan de weg, fascinerend hoe totaal anders de beleving nu is dan destijds in het donker.
Tijd voor een rustpauze en noedels.
Terug naar waar ik vandaan kwam want de andere kant leidt naar Skaloti/Frangokastello. Links van de weg verderop is een kleine kloof welke uitkomt aan de weg. Nu is het simpeler om de weg te volgen dan een afkorting via een kloof te nemen. Gaan we echter niet doen. Korte kloof met wat klimwerk, zo mooi. Had eigenlijk nog een lang stuk via Manikas willen lopen echter door omstandigheden en een steile afdaling is dit niet verstandig om dit in het donker te doen. Kom morgen gewoon terug om dit deel te lopen.
09/10/2024
Deel 2 vandaag met als startplaats de Bourolos pass.
Eerste obstakel is de Manikas berg. Hij is niet zo hoog en eigenlijk ook niet heel lastig om te beklimmen. Boven op de top een mooi uitzicht over het plateau. Deze berg is net geen 1000m hoog toch drijven de wolken van dichtbij langs. Terug naar beneden en verder over de onverharde weg op het plateau met mooie uitzichten op Asi Gonia en Myrokefala in de verte, eigenlijk dichtbij maar niet heus. Deze weg eindigt waar het hiking pad naar de Vrountovas en iets verder weg de Kryoneritis begint. Op het einde is ook weer een kerkje gebouwd, ideale plek om te eten. Na mijn noedel maaltijd is het tijd om terug te keren langs dezelfde weg als waarlangs ik ben gekomen tot aan het punt waar de afdaling onderlangs de Frygana begint, een lastig ding, ben deze al 2x omhoog gelopen en nu dus omlaag. Route is weliswaar gemarkeerd maar deze markeringen zijn soms lastig te vinden. Leidraad is hier de rivierbedding die droog staat, deze volgen tot de helft waar de route rechts verder gaat. Vanaf hier is het pad makkelijker te volgen. Nog 2 hekken openen en sluiten en je bent beneden. De rest gaat over asfalt maar wel stevig omhoog terug naar de Bourolos pass.
